چند وقتی است که به این فکر افتاده ایم که یکی از نشست های «توسعه پایدار برای ایران» را به بررسی زندگی زنده یاد مجتبی کاشانی اختصاص دهیم. آقای کاشانی، از مدیران موفق فضای کسب و کار در دهه 60 و 70 بودند و خیلی از کسانی که در فضای مشاوره مدیریت کار می کنند ایشان را به خوبی می شناسند. به ویژه از تالیفات و نیز ارائه هایی که در سازمان مدیریت صنعتی داشته اند. اما این تنها وجه خاص آقای کاشانی نیست؛ ایشان شاعری نام آشنا هم هستند. ترانه «همشاگردی سلام» که برای خیلی از بچه های دهه 60 و 70 یادآور بازگشایی مدارس در ابتدای مهر است، شعرش، متعلق به آقای کاشانی است.
اما باز این همه وجوه متمایز آقای کاشانی نیست. شاید اثرگذارترین وجه از فعالیت های ایشان، راه اندازی جامعه یاوری فرهنگی، دیرپاترین و شاید حرفه ای ترین تشکل خیریه در حوزه مدرسه سازی است. تشکلی که در ابتدای دهه 60 متولد شد و امروز بعد از گذشت بیش از سه دهه، استوار و شاداب تر از همیشه هنوز سرپاست و تاکنون بانی ساخت 900 مدرسه در مناطق مختلف کشور شده است و دایره خدمات خود را به بخش های متنوع تری از خدمات آموزشی جهت حمایت از کودکان مستعد مناطق محروم تسری داده است.
اگر جست و جویی در اینترنت بکنید، حتما اشعار و دل نوشته های مجتبی کاشانی را پیدا می کنید. به ذهن مان رسید به ویژه در این زمانه که شرایط اجتماعی و اقتصادی دشوار شده و فضای ناامیدی بر خیلی از جوانان کشور غلبه کرده، معرفی این الگوهای امید و تلاش و ایثار، می تواند راهگشا و الهام بخش باشد برای دغدغه مندان ایران عزیزمان. در طول چند هفته گذشته جلسات خوبی با آقای درمان(مدیرعامل جامعه یاوری فرهنگی) برای برگزاری این نشست داشتیم و انشالله در زمان مناسبی این برنامه را برگزار خواهیم کرد که خبر آن را می توانید از کانال تلگرام مدرسه توسعه پایدار دنبال کنید.
زنده یاد مجتبی کاشانی
