به سوی پایداری در توسعه

توسعه پایدار، پیشرفت همه‌جانبه و مسئولیت اجتماعی سازمانی-از نگاه هامون طهماسبی

به سوی پایداری در توسعه

توسعه پایدار، پیشرفت همه‌جانبه و مسئولیت اجتماعی سازمانی-از نگاه هامون طهماسبی

به سوی پایداری در توسعه

از جست و جو و دغدغه برای ساختن جامعه‌ای بهتر، به مفهوم «توسعه پایدار» رسیدم و این، زمینه‌ای است که در این سال‌ها فعالیت‌های پژوهشی، آموزشی و مشاوره‌ای من را به سوی خود همگرا کرده است.
این وبلاگ قرار است ان شاء الله به شکلی ساده و بی‌تکلف، برخی از مشاهدات، تجربه‌ها، فکرها و دغدغه هایم را در این حوزه با مخاطبان به اشتراک بگذارد.
و البته حتما لازم است تاکید کنم که «توسعه پایدار» برای من دقیقا آنچه که در مغرب زمین درس داده می‌شود نیست و حرف‌های زیادی درباره آن و مفاهیم مرتبط نظیر «پیشرفت» دارم؛ لذا تاکید زیادی دارم که به ویژه در حوزه جامعه و فرهنگ، خود بایستی مولد و نظریه‌پرداز برای بازتعریف این پارادایم پیشران دنیای امروز باشیم.
عکس بالای وبلاگ را در کردستان زیبا گرفته‌ام و بسیاری از چیزهایی را که از توسعه پایدار می‌خواهم، مختصر و مفید بیان می‌کند: زندگی‌ای از نظر اقتصادی آبرومند، در دامان طبیعتی زیبا و سرسبز و در بستر جامعه‌ای شاداب که فرهنگ اصیل بومی خود را حفظ کرده و با حضور آرامش بخش «خانواده ایرانی» به عنوان رکن بی‌بدیل آن، به سوی سعادت می‌رود.
هامون طهماسبی

بایگانی

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اخلاق پژوهش» ثبت شده است

یکی از اعضای محترم هیئت علمی یکی از دانشگاه های مشهور کشور که لطف بزرگی به بنده داشتند، چند وقت پیش از من درخواست داشتند که برای یکی از مقالاتی که خودشان زحمت کشیده بودند، نام من هم در پای آن درج شود. در واقع بنا به دلایلی ایشان تمایل داشتند که مقاله را تک نفره برای مجله مدنظرشان ارسال نکنند و چون در حوزه توسعه پایدار بود، بودن این نامه کمکی در این راستا بود. من علی رغم ارادت فراوانم به ایشان و نیز علاقه مندی به موضوع مقاله، با این پیشنهاد مخالفت کردم و البته دور از انتظار نبود که سبب قدرتی ناراحتی هم شدم. با این حال، موقع گرفتن این تصمیم، به این فکر کردم که شاید جزو اصول بدیهی فعالیت کسی که در حوزه مسئولیت اجتماعی سازمانها و توسعه پایدار کار می کند این است که خودش در زندگی شخصی خودش به اصول اخلاق حرفه ای پایبند باشد. من حق ندارم نام ام را در پای مقاله ای درج کنم که برای آن زحمتی نکشیده ام و در مورد محتوایش هم هیچ نظری ندارم. 

موضوع، شاید کوچک به نظر برسد؛ اما فکر می کنم همین موضوعات کوچک است که اگر به آنها پایبند نباشیم از الان، در آینده معلوم نیست که چه خطاهای بزرگ تری را برای خودمان توجیه می کنیم. متاسفانه کم نیستند نویسندگان و مترجمانی که اسمشان پای کتاب و مقاله ای است که سهمی در آن نداشته اند. حتی کتاب هایی در حوزه اخلاق و مسئولیت اجتماعی سازمان ها!...من تصمیم دارم یکی از آنها نباشم!...این یک خط قرمز جدی است.

۰ نظر ۰۴ تیر ۹۸ ، ۲۱:۴۵
هامون طهماسبی