به ذهنم رسید که در این مسیر، حرف های زیادی برای گفتن پیدا می شود که خوب است در مکانی با مخاطبان به اشتراک گذاشته شود. به ویژه که خلاء آن نیز در دنیای مجازی فارس زبان، احساس می شود. به جای سایت، به یک وبلاگ ساده با دامنه ملی بسنده کردم که ان شا الله به شکلی ساده و بی تکلف، برخی از مشاهدات، فکرها و دغدغه هایم را در این حوزه بتواند با مخاطبان به اشتراک بگذارد و از سوی دیگر، نظرات و بازخورهای آنها را هم دریافت کند تا رسانه ای یک سویه نباشد.

توسعه پایدار یا sustainable development، تنها مسیر ما در جست و جوی توسعه و پیشرفت است و البته حتما لازم است تاکید کنم که معنی توسعه پایدار برای من لزوما آنچه که در مغرب زمین درس داده می شود نیست؛ لذا تاکید زیادی دارم که به ویژه در حوزه جامعه و فرهنگ، خود مولد و نظریه پرداز این پارادایم پیشران دنیای امروز باشیم که اتفاقا مسیر اشتباهی که مغرب زمین رفت، ما را به این چالش ها در توسعه کشاند. 

عکس بالای وبلاگ را در کردستان زیبا گرفته ام و همه آنچه را که از توسعه پایدار می خواهم، مختصر و مفید بیان می کند: زندگی ای از نظر اقتصادی آبرومند در دامان طبیعتی زیبا و سرسبز و در بستر جامعه ای شاداب که فرهنگ اصیل بومی خود را حفظ کرده و با حضور آرامش بخش «خانواده ایرانی» به عنوان رکن بی بدیل آن، به سوی سعادت می رود.

خدایا چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار